Het beeld van de goede herder stond centraal dit keer in ‘Liefs uit Wassenaar’. Lees hieronder de verkorte overdenking van Tom Mikkers. Het hele programma kun je hieronder beluisteren.

En wil je alleen de muziek uit deze aflevering nog eens beluisteren kijk dan hier.

De goede herder

Er zijn vele heelmeesters voor de wonden die we in onze levens oplopen. Voor fysieke wonden kunnen artsen ons bijstaan. Therapeuten die psychologisch geschoold zijn kunnen ons helpen om onze geestelijke verwondingen op te sporen, te begrijpen en te doorleven. Een godsdienstige traditie neemt zijn eigen plaats in dit spectrum van heelmeesters van wonden in. Hoe? Een religieuze traditie vertelt ons dat er echt meer in het leven zit dan wij kunnen zien met onze ogen. Blijkbaar gaat er van het geloof in die andere werkelijkheid een troostende helende werking uit gaat die mensen doet opstaan en hen draagt door moeilijke tijden.

Beelden

Als we hierover praten  over die onzichtbare wereld die zelfs in staat is om ons te dragen als we het moeilijk hebben-gebruiken we vaak beelden. Het oude beeld van de herder vindt zijn historische oorsprong in de bijbelse bedoeienen cultuur van het middenoosten . Het werd in de wereld van de bijbel toegepast op diegenen van wie men hulp en en leiding verwachtte.  En zo werd God meer dan tweeduizend jaar geleden herder. De veronderstelde innige relatie tussen hemel en aarde die het beeld van de herder oproept werd allereerst bezongen in een psalm van koning David: De Heer is mijn herder.

Knippen en plakken

Maar het beeld van God als Herder komt ook terug bij Jezus die zegt dat hij de goede herder is. Hier is de situatie is hier wat bedreigender dan bij Davids Psalm: want er loeren dieven en bandieten die de schapen kunnen slachten. Voor de evangelist Johannes bestond er geen enkele twijfel over bestaat dat Jezus de weg, de deur de waarheid en het leven is. Hoe groter de weerstand van buiten, hoe massiever de stellingname van het vroegste christendom: wij zijn de weg en de waarheid –  Johannes gebruikt het intieme beeld van de herder voor zijn boodschap dat christus de ene weg is.: In computertermen kun je zeggen: Johannes knipte het beeld van de herder uit teksten die ouder zijn en vervolgens plakt hij het in zijn evangelie. De herder van Johannes voert de schapen naar zijn  compromisloze overtuiging dat alleen het geloof in Jezus ons nog kan redden. Waarbij de dubbele bodem van het verhaaltje natuurlijk het gegeven is dat Jezus die degene is die meerdere rollen in het verhaal kan vervullen: de herder, het schaap, het lam gods dat geslacht wordt.

Wie is graag een schaap? 

De grote vraag is: Wat kunnen wij in onze tijd in een land waar herders het moeten hebben van de natuurbescherming nog met het beeld van de herder en met deze teksten? Wie is nog graag een schaap? Het beeld van de herder bij Jezus verstolt gemakkelijk tot een onverdraagzame gelovige houding waarin geen plaats is voor andere gelovigen uit andere godsdiensten of voor een gesprek met mensen die helemaal niets moeten hebben van kerk en Christus. Dat zijn domme schappen uit andere schaapskooien die pas echt veilig zijn bij Jezus als herder.  Zelf geloof ik dat elke generatie weer opnieuw langzaam maar zeker naar een godsbeeld toe moet groeien waarin de feiten over de geschiedenis met God en mensen een plaats moet vinden. In deze ontwikkeling kan het beeld van de herder een mogelijkheid zijn om die momenten in je eigen leven op het spoor te komen waarin je zelf werd gedragen, als een lam, verdwaald, vermoeid, maar twee sterke armen tilden je op, en even – heel even maar- hoefde je het niet alleen te doen.