Godsdienst lijkt meer dan ooit een relevant thema te zijn in onze samenleving. Maar wat is een godsdienst? Volgens sommigen is geloof uitsluitend een gevaarlijke ideologie. Volgens anderen een zoetsappige, ongevaarlijke bezigheid voor mensen die in het verleden blijven hangen. Met beide overtuigingen heb ik moeite…

Een levensbeschouwing is noch zoetsappig, noch gevaarlijk. Al heeft de geschiedenis van het christendom me wel geleerd dat het christendom dood en verderf heeft gezaaid en veel kapot maakte waar dit geloof verhoudingen hoorde te helen. Toch geef ik dit geloof nog niet op.

De geschiedenis leert me ook dat ons kennen grenzen kent. Ook theologie heeft zo zijn beperkingen. Maar juist die grenzen roepen misschien wel de meest belangwekkende vragen op. Nadenken over de grenzen van wat we kunnen weten brengt mij – om het G-woord toch maar te gebruiken – dichter bij God. En dan zal de vraag of God al dan niet bestaat mij een zorg zijn. Het gaat erom dat wij de mogelijkheid erkennen dat we deel uitmaken van een werkelijkheid, die groter en alomvattender is dan wij zijn.

Ik ben niet het middelpunt van alles. Geloof is dan ook meer dan een hobby voor de zondagmorgen. Jezus van Nazareth zou ik groot onrecht doen als ik de ernst van zijn blijde boodschap zou reduceren tot een uurtje voor jezelf. Wat is het dan wel?

Ik denk dat veel van wat in de christelijke traditie van generatie op generatie is doorgegeven, is verzonnen en bedacht door theologen om moeilijke discussies tot een goed einde te brengen. Evenzogoed is veel wat in het christendom is voorgeleefd en doorgegeven niet verzonnen. Deze aspecten grijpen terug op wat door de eeuwen heen goed en waarachtig is geweest en zal blijven: liefde, vrede, verzoening, rechtvaardigheid en zelfs… God. Die waarden worden steeds belangrijker in een wereld die steeds gekker lijkt te worden. Niet voor onszelf, maar voor elkaar en voor een betere wereld voor iedereen. Daar hoop ik dan toch op.

Tom Mikkers