Film, met aansluitend een gesprek erover

Het begint als een gewone dag, in oktober 2006, voor de traditionele Amish-gemeenschap (verre verwanten van de Doopsgezinden) in Nickel Mines in Pennsylvanië. Zoals iedere ochtend gaan de kinderen, tot vijftien jaar oud, naar school. Die dag bestormt Charlie Roberts de Nickel Minesschool en opent het vuur op de leerlingen. Vijf van hen vinden de dood, en na zijn daad berooft de dader zichzelf van het leven. Waar de media en de rest van het land hun woede uiten over de laffe daad, reageert de Amish-gemeenschap buitengewoon rustig en vergevingsgezind. De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

Deze indrukwekkende film stelt de vraag aan de orde of het Bijbelse gebod om zeventig keer zeven maal iemand te vergeven, haalbaar is wanneer je kind iets overkomt. In het nagesprek wil ik met elkaar nadenken hoe wij zelf omgaan met schuld en vergeving? Kan je jezelf vergeven? We kunnen onszelf de vraag stellen hoe de ander vergeven meer kan zijn dan loze woorden, wat kan je doen? Of wat het betekent wanneer je omgeving iets van je vraagt wat jij niet kan opbrengen?

Ds. Henriette van Dunné