Skip to content
Désanne van Brederode over Syrië

Het goede doel dat we deze maand met collectes tijdens de kerkdienst steunen is het Syrische Comité. Op vijftien maart is het alweer negen jaar geleden dat de Syrische bevolking in opstand kwam tegen Assad. Schrijfster Désanne van Brederode is sinds 2012 betrokken bij het werk van het Syrische Comité. De vreselijke situatie in Idlib, de vluchtelingenstroom bij de Europese grenzen krijgt de laatste tijd ineens weer aandacht. Hoe kijkt Désanne hiertegen aan?

Hopelijk kan het tij keren voor Syrië

Désanne van Brederode: “Nu pas al dat medeleven over Syrië, al die verontwaardiging over het inderdaad afschuwelijke lot van zovele Syrische vluchtelingen. Goed dat het er is en hopelijk kan dit het tij keren. Maar waardoor moesten deze mensen zo massaal vluchten? Turkije, Griekenland, Europa: allemaal zijn ze schuldig, en de meedogenloosheid, de barre omstandigheden en de wreedheden zijn enorm. Die moeten aan de kaak worden gesteld. Maar de hoofdschuldige in dit drama is Assad. Die niet is gestopt, door niemand, en wiens wandaden tot op vandaag voortduren.”

Veel mensen schamen zich toch nu?

“Negen jaar lang klonken er geen luide protesten tegen het geweld dat zovelen tot vluchteling maakte, terwijl anderen in de staatsgevangenissen werden/worden doodgemarteld, uitgehongerd of stierven door een totaal gebrek aan hygiëne en medische zorg. Weer anderen werden ingelijfd bij groeperingen met belangen die bepaald niet in lijn waren met de idealen van de vreedzame revolutie tegen het fascistoïde Assadregime. Er zijn momenten waarop ik me schaam voor de breed geëtaleeerde schaamte, hoe oprecht die ook is.

Volhouden

Hoe houd jij het vol?

“Sommigen zien mijn inzet voor Syrië als een uit de hand gelopen, al te activistische hobby”, zegt Désanne van Brederode.  Ik wilde het niet laten bij één herdenking, maar mij duurzaam inzetten, als vrienden met een gedeeld diep geloof in menselijkheid, vrijheid en gerechtigheid en verbonden door dezelfde daadkracht. Helaas leeft het niet bij iedereen zo. Zelfs het verdronken jongetje Aylan Kurdi bracht hooguit bekommernis om vluchtelingen even op gang – maar die oorlog mocht zonder protest voortrazen. Dat heeft Assad knap voorzien. Zonder zijn dictatuur en machtswellust waren er niet al deze wanhopige vluchtelingen.”

Wat is je advies?

“Als je je druk maakt om het afschuwelijke lot van Syrië, vergeet dan niet de hoofddader en zijn bondgenoten in dit drama te noemen. Alle misdaden en propaganda die hiertoe hebben geleid. En alle stilte daarover, jarenlang. Kijk verder dan wat alleen een bedreiging is voor jezelf. Alleen IS vond men doodeng. Omdat die een directe bedreiging vormde. Tja.”

 

Credits foto: Mirna Bazzi, Syrische vluchtelingen in Libanon.

Back To Top
Zoeken