Deze dienst met ds. Tom Mikkers is de tweede dienst in een tweeluik over het kwaad.  De Bijbelteksten kwamen uit Job, Genesis (Jacob en de Jacobsladder) en Lucas (het gesprek tussen Jezus en de discipelen tijdens het laatste avondmaal).  Hero de Boer verzorgt de live-muziek achter de vleugel. Karin Vogelaar leest de tekst van lied 919 ‘Gij die alle sterren houdt’ uit het Liedboek voor de Kerken. Wilt u de kaarten van Sara Meyburg bestellen waarover Tom Mikkers vertelt, kijk dan hier. 

Luister hier de dienst terug

De dienst begint op 4 minuten en 48 seconden.

 

Of lees een gedeelte uit de preek

Wat ik wil zeggen is dit: de duivel bevindt zich onder het directe gehoor van Jezus tijdens het laatste avondmaal.  In de kunsten en de volkse verhaaltradities waarin Bijbelverhalen in iets fellere kleuren uit de doeken werden gedaan, is dit ook herkend. Er is een schilderij van de Vlaamse primitieve Pieter Pourbus dat de duivel als personage ook laat zien.

Dit beeld sloot aan bij de traditie van rederijkers om op Witte Donderdag verhalen te vertellen over het laatste avondmaal waarin de rol van de duivel expliciet naar voren kwam. En dan vraag ik me af: Is die scene daar bij dat laatste avondmaal een variant op Job met Judas als speeltje, en wachtten ze ook in de hemel gespannen af hoe dit zal aflopen? Zouden God en duivel nog altijd over en weer mensen wikken en wegen en ons zien als een groot theologisch experiment met af en toe noodlottige nevenschade? En zo ja…hoe doen ze dat dan, dat experiment? Met rampen, ziektes, pandemieën? Of is onze westerse welvaart en materiele voorspoed de eigenlijke beproeving waarmee wij te maken hebben? Voert die ons meer nog dan een pandemie – die ons noopt tot binnen blijven – weg van het zien van die dingen waar het echt over gaat.  Waar gaat het echt over?

Goddelijke glans

Misschien helpt het om een antwoord op het spoor te komen door wat afstand te nemen te nemen van dit drama van het laatste avondmaal. Weg even van de apostelen, de duivel en de naderende kruisdood van Jezus – en weer terug te keren naar die vraag die vorige week ook aan de orde was: Hoe leer ik vertrouwen? Zou het kunnen dat leren vertrouwen begint met wachten en geduld?  Díe gebeurtenis, dát moment in je leven waarvan je vooraf geen weet had, maar dat je achteraf het vertrouwen schonk om een nieuw begin te maken; de goddelijke glans over je leven als een boeket bloemen dat je wordt toegeworpen…wanneer overkwam je dat? Toen je op je gelukkigst was? Of was het ’s nachts? Toen je alleen was, je je eenzaam voelde of misschien zelfs bang was?

Het kwaad pareren

Het kwaad pareren begint met vertrouwen. Dát wat Judas te kort kwam. Eigenlijk mag u de hele preek én die van vorige week vergeten, als u dit maar als een soort mantra met u meeneemt deze week in: Het kwaad pareren begint met vertrouwen. Vertrouwen zodat we niet hoeven te manipuleren, te liegen, te eisen, te hebben en te houwen wat we hebben en het liefst nog meer. Waarop we vertrouwen? Dat het leven ook geeft. Er zijn momenten waarop we toegesproken worden, waarop ons iets wordt aangereikt.

Vertrouw er maar op

Vertrouwen is je laten overrompelen door het leven – het gemakkelijke en het ingewikkelde – wetende dat wat je overkomt nooit het hele verhaal is. Onze ziel herbergt namelijk ook een heiligdom. Een plaats waar wonden genezen en het kwaad niet bij kan. Een heiligdom waar liefde steeds weer op de deur klopt. Dat is wat er volgens mij gebeurt met Jacob. Het bedrog van Esau zit hem op de hielen, en ook hij hoort de stem van de liefde. De droom van Jacob geeft aan die liefde woorden. De liefde zegt: Ikzelf sta je terzijde, ik zal je beschermen en je naar dit land terugbrengen. Ik zal je niet alleen laten totdat ik gedaan heb wat ik je heb beloofd. Voilà!

En geniet nog even van de muziek